به گزارش پایگاه اطلاع رسانی وزارت جهاد کشاورزی به نقل از روابط عمومی سازمان امور عشایر ایران، جهانبخش میرزاوند در این دیدار با بیان اینکه وصل شدن عشایر به جامعه خیرین، وصل شدن به دریای خیر جمعی است، به نوعدوستی و فرهنگ مشارکتی عشایر اشاره کرد و اظهار داشت: فعالیت ها از جمله ازدواج در جامعه عشایری بدون مشارکت نزدیکان، دوستان، آشنایان، طوایف و تیره ها امکان پذیر نیست و این فرهنگ نوعدوستی و مشارکت، در عزا هم وجود دارد و مردم عشایر غم ها و شادی ها را با هم تقسیم می کنند و به همین دلیل این زندگی اجتماعی دوام و قوام دارد.

وی با بیان اینکه خیرین یک ظرفیت بسیار بزرگ در کشور هستند، بر فعال‌تر شدن ظرفیت خیرین در جامعه عشایری تاکید کرد و گفت: ایجاد زیرساخت‌های پایدار مانند آسیاب‌های خیریه، پنل‌های خورشیدی، ساخت مدرسه و یا تهیه اقلام بهداشتی برای دختران عشایری، تأثیر عمیق‌تری بر زندگی این جامعه خواهد گذاشت.

میرزاوند افزود: نیاز اولیه یک جوان عشایری برای ازدواج شاید جاروبرقی یا یخچال نباشد، بلکه با فراهم کردن امکاناتی مانند کندوی زنبور عسل می‌توان به‌طور پایدار به زندگی او کمک کرد تا ازدواج کند و به صورت مستقل روی پای خودش بایستد.

سرپرست سازمان امور عشایر ایران با بیان اینکه آمادگی داریم در این کار ارزنده و خیر کمک کنیم، گفت: اثربخشی و پایداری امر خیر و مشارکت عمومی زمانی است که صد درصد مردمی باشد تا دچار دیوانسالاری و بوروکراسی نشود.

وی ابراز کرد: باید از دیدگاه جامعه شناسانه به جامعه عشایری نگاه کنیم و پایداری این شیوه زیست را پایه ریزی کنیم و ببینیم امروزه این جامعه چه نیازهایی دارد و کدام بخش از این نیازها را می توان از طریق ظرفیت های قانونی و وظایف حاکمیتی، کدام بخش را با مشارکت خود مردم و چه بخشی را نیز می توان از پتانسیل خیریه ها استفاده کرد.

میرزاوند با بیان اینکه استفاده از ظرفیت و ضریب نفوذ خیرین در گروه هدف ما خیلی پایین است، ادامه داد: ما به شدت به خیرین نیاز داریم و حضور خیرین برای ما یک فرصت است از اینرو یکی از برنامه های ما جذب خیرین است و ما هم به عنوان تسهیلگر در کنار شما هستیم تا افراد با شرایط لازم را معرفی کنیم و کمک می کنیم امر خیر به سرانجام برسد.

سرپرست سازمان امور عشایر ایران با تاکید بر اینکه عشایر از وسعت طبع بالایی برخوردار هستند و فرهنگ آنان با دیدگاه های بهزیستی محور اصلا سازگاری ندارند، یادآور شد: با آموزش و مهارت افزایی برای دختران عشایری و تامین نیازهای اولیه بافت یک فرش، این دختران می توانند شغل داشته باشند و ایجاد اشتغال که یک امر خیر پذیرفته شده اجتماعی است انجام داده ایم که منجر به پایداری این زندگی و عدم بطالت نسل جوان عشایر می شود؛ البته باید مهارتی که به آنان آموزش می دهیم مبتنی بر زندگی عشایری باشد تا نیازهای این جامعه را برطرف کند.